his mi desem, hiclik mi..

Ve hep ait olduğun yere dönersin. Kendini rahat, huzurlu ve güvende hissettiğin o yere. Bu bazen bi sahil kasabasıdır bazen ailenin yanı bazen kendi evin bazen gökyüzüdür; bazen de hiçbir yer.

Bazen ait hissettiğin hiçbir yer olmuyor. Bazen, ailem diyecek bir ailen olmadığı gerçeğiyle yüzleşmek zorunda kalıyorsun. İşte o anlar çok acı verici oluyor. Çünkü kendini kandırmak daha çok mutluluk vericiydi.. Sonra biri geliyor. Önce senin ailen oluyor, sonra sana bi aile veriyor. Sen ise hiç bilmiyorsun sevmek sevilmek ne demek. Bazen çok saçmalıyorsun bazen çok bunaltıyorsun onu. Bazen en doğal en saf halinle seviyorsun da.. ama bazı şeyler keşke hiç yaşanmamış olsaydı demekten de kendini alamıyorsun. Neden yalan denen bişey var ki?

Yaz tatiline çıkmış gibi hissettiriyor bazen sana. Sanki insanlar seni çok darladığında aslında güneş seni çok yakmış da sonra onun göğsüne yattığın zaman soğuk sulara atlayıp rahatlamışsın gibi.. ama işte, her istediğiniz şeye sahip olamazsınız. Neden diye düşünüyorsun. Neden bu kadar imkansız? Çocuk olmak güzeldir.

Sen hiç havai fişeklerin sesinden korktuğun halde, en sevdiğin oyuncağına sıkı sıkı sarılıp, boynun ağrısa bile başını 1 saniye yere indirmeyerek, gökyüzündeki renklerin özgürlüğünü onlardan çalmak istercesine izledin mi havai fişekleri? Havai fişek korkutucu olmamalıydı. Aslında lunaparkta olmak gibi bir şey. Eğlenceli değil, korkunç. Yorucu, devasa ve yalnız bir şey bu sevgi denilen şey herhalde. Hep yalnız kalıyorsun. İnsanlar önce senin mutlu olmanı istediklerini söylüyorlar. Sonra hep bencillik ediyorlar. Neden?

Ben hep birilerinin beni üzmesinden kaçmak istemiştim. Ama herkes üzdü. Kimse bana kızmasın istemiştim. Ama herkes çok kızdı bana. Şimdi birileri sevsin istiyorum, insanlar bir o kadar aldılar içimdeki sevgiyi benden. Biraz susmayı deneyeyim istiyorum artık. İnsanlar anlamasın beni. Arkadaşlarımın benim için neler yaptığını bilmeden, 1 sözle 1 olayla önyargılara kapılıp, beni boş yere suçlamasınlar. Ben çok yoruldum.

Bugüne kadar çok şeye... Her neyse. Uyku bastırıyor. Bunları boşverip uyumak zamanı geldi. Huzur işte bu. İyi uykular kendim.